Getuigenissen

Ik wil via deze weg nogmaals iedereen bedanken die op welke manier dan ook dit theaterweekend mogelijk heeft gemaakt. Degenen die mij de tip gaven om er naar toe te gaan, hadden gezamenlijk al een hele hoge verwachting geschapen. Zo hoog, dat ik vlak van te voren nog even bang was dat er een lichte teleurstelling aan zou kunnen komen, maar wat hadden ze gelijk. Mijn verwachtingen zijn ver, heel erg ver overtroffen. Wat was dit een fantastisch weekend op zoveel vlakken. De mensen die er waren. Zelfverzekerde mensen, onzekere mensen. geestelijk en/of lichamelijk gehavende mensen. Mensen met grote problemen, mensen met kleine problemen, maar ieder op zich zo uniek en zo mooi. Allemaal hadden we dezelfde passie, creativiteit en God en dat is op een ongelofelijke manier uitdragen. Ik heb zo ontzettende genoten van de dramaoefeningen, het mime spelen, de theatersport en de samenkomsten. In no-time was er een sterke band met mensen die ik daarvoor nog nooit had gezien, maar die ik nu een dag later ontzettend mis. En te midden van dit alles was God er. Die mij aanraakte en ervoor koos om aan de voet van de ark in het Heilige der Heilige, niet een sluisje open te zetten, maar een hele waterdam in keer af te breken en me te overladen met tranen van dankbaarheid en vreugde. Hoe mooi is dat?. Wow, wat een weekend. Nogmaals super bedankt en hopelijk tot een volgende keer. R R.

Het Theaterweekend heeft ontzettend veel voor me betekent. ik was mijn vreugde in dans helemaal kwijt geraakt, en zat in ’n stevige blokkade. Door de lessen, de aanbidding en aandacht van de docenten heb ik opnieuw een sterke inspiratie gekregen om mijn talent voor God in te zetten. Het was een heftig maar geweldig weekend. Carin

Het Theaterweekend was voor mij een grote persoonlijke bevestiging. Ik kreeg na jaren ahw de dans van God terug gegeven. Ik had al vele jaren niet meer gedanst, en toen ik daar was kreeg ik ineens weer zicht op wie ik was en wat mijn talenten zijn. Het weekend haalde het beste in me naar boven. Ik heb veel geleerd en heb het weekend ervaren als een warm bad! ik heb mensen ontmoet waar ik nu nog contact mee heb en mee samen werk, vrienden voor het leven. Allemaal mensen met een verhaal en talent komen in dit weekend samen om God te eren en Hem te aanbidden. Gods aanwezigheid is voelbaar. Harriet

Ik vond het theaterweekend heel gaaf en was blij dat het niet uit maakte hoe goed of welk niveau ik had. Ik ervaardde dat ik mezelf mocht zijn, en me niet hoefde te schamen. Ik heb veel geleerd van de lessen en van de Bijbelse les van Carla. ook dat er voor me is gebeden deed me erg veel. Van de grootste dingen tot in de kleinste details werd ik geraakt de decoraties van Sanne het eten de mededelingen alles liet zien dat God,s liefde ook in kunst te zien is.

Ik heb het theaterweekend van februari 2015 heel leuk en leerzaam gevonden. Ik heb de hoofdklas Drama gekozen en als bijvakken Moderne Dans en HipHop. Alle drie de vakken zijn ook drie grote interesses van mij, dus dat was ook al leuk. Bij de Drama lessen hebben we veel gewerkt aan plaatsing en intonaties. Het was vooral leuk om te zien hoe je in 2,5 dag een hele goeie sketch kon maken. Bij Dans vond ik het vooral mooi hoe je met heel veel kleine, misschien nietszeggende bewegingen heel goed de tekst van een nummer kan uitbeelden en zoveel duidelijker kan maken. Ook op mentaal vlak is het een goed weekend geweest. In die periode heb ik heel veel tegenslag gehad van de duivel over mijzelf en mijn kunnen, en in dat weekend heb ik steeds het gevoel gehad dat ik niet op de voorgrond het podium hoorde. De geweldige leiders hebben mij hier erg doorheen geholpen en ik ben er uiteindelijk sterker bovenop gekomen. Ik ga zeker kijken of ik aankomend jaar weer ruimte kan vinden in mijn agenda, want ik wil er zeker weer bij zijn. Eva.

Theaterweekend 2015
We besloten met z’ n drietjes vanuit België naar theaterweekend te komen.Het was een hele trip. Ik was er een beetje veel zenuwachtig voor, wat ongerust bij de oudsten te gaan horen en ook al was m’ n honger naar meer erg groot, tot de oudsten behoren vind ik nooit leuk. We kwamen dus vrijdagavond toe werden dadelijk bevestigd in ons vermoeden: onze grijze haren vielen op tussen de andere deelnemers. Ik zag een wat ouder paar en voelde me al een beetje beter. Achteraf bleken deze mensen geen gewone deelnemers te zijn, ze behoorden bij het gebedsteam. Ik moest me bij dit alles neerleggen.
Eerst mezelf bekend maken. Als kind was ik erg creatief in uitbeelden, mensen nabootsen, situaties in beeld brengen. Als zesjarige won ik een wedstrijd in ons dorp. Er was een grote groep deelnemers en ik kreeg de eerste prijs. Ik vond echt niet dat ik daarvoor veel gedaan had. Bovendien kreeg de winnaar een beker, terwijl er ook ballen te winnen waren. Ik was echt ontgoocheld. Ook daarna was ik maar al te dikwijls de clown van een groep, willen of niet. Ik zou er alles aan gedaan hebben om naar de theaterschool te gaan. Als jongvolwassene wist ik met zekerheid dat ik het niet zou aandurven, het was er niet meer. Ik besefte niet dat m’ n talenten bedolven werden onder een dikke laag stof. Ooit kreeg ik het voorstel om mee te werken in een televisieprogramma en ik was degene die dit beantwoordde met een “neen”, ik was er niet toe in staat. Als mijn man en ik Jezus leerden kennen hadden we drie kinderen: 12, 10 en 3 jaar. Ik had een drukke baan, nam heel wat taken op in een bloeiende kersverse gemeente. Ik deed aan kinderwerk, ging kinderkampen organiseren. Elke boodschap brachten we via beeld. Beelden blijven hangen, niet alleen bij kinderen, ook bij volwassenen. Ik leerde God als Vader kennen een kreeg heel veel innerlijke genezing, meer dan ik ooit beseft had nodig te hebben. Het gebeurde regelmatig dat ik een boodschap via theater mocht in elkaar steken in de kerk. In februari 2015 was het lang geleden dat ik met de talenten die God terug had blootgelegd iets gedaan had. De drukte van andere taken, de druk van dingen in mijn persoonlijk leven, alles dreigde terug bedolven te geraken onder een nieuwe laag stof, zo dacht ik toch. Ik schreef me in voor het teaterweekend en koos als hoofdvak “drama”, maar vroeg me af of ik het allemaal nog wel zou kunnen. Sinds ik Jezus kende wilde ik dit talent enkel en alleen gebruiken om de boodschap van God in beeld te brengen, ik voel geen enkele motivatie om er iets anders mee te doen. Daar stond ik dus in de eerste dramales en het verbaasde mij dat ik de opdrachten behoorlijk kon uitvoeren. Het was een kwestie van inleven en ik kwam tot de conclusie: ik heb het nog. Maar de lesgeefster gaf bijzonder goede tips, handleidingen. Ik was er enorm door geboeid. Dit alles was professioneel, dat kon ik proeven, maar ik had nog zo veel te leren en kreeg die kans. Bovendien ben ik gevoelig voor mensen die het hart van God raken in wat ze te brengen hebben en dan word ik enthousiast. Naast groeien om Gods Koninkrijk in de wereld te kunnen brengen vond ik mezelf oud genoeg geworden om ook nog te mogen genieten van dit weekend en ja, ik begon er meer en meer van te genieten. De theaterweekendploeg menen wat ze doen, het programma zat dus erg vol, maar ik genoot van alles wat er gebeurde. Zaterdag was er ook nog een workshop “clownerie” en ik dacht me hier es goed te laten gaan. We hebben een plezier gemaakt in deze workshop. Begrijp me niet verkeerd, we leerden ook hier erg veel. Het was reeds zaterdag dat ik in de hoofdvakploeg de naam “oma” kreeg”, het zei zo. De eenheid in de groep groeide en groeide. Zoveel talent bij elkaar, de veelkleurige wijsheid van God werd naar boven gehaald op korte tijd. We moesten een dramastuk maken op korte tijd en dit onder de deskundige leiding van Carla. Ik stond versteld wat hier op korte tijd gebeurde.
Zondagochtend was het dienst . Het woord werd gebracht door Giovanni. De kern van de boodschap, zo ervaarde ik het toch, was nu net wat me overkomen was: “Ben je je ervan bewust dat je talenten bedolven werden onder stof door dagelijkse beslommeringen, dan is nu het moment gekomen van de nieuwe toewijding.” Ik vond het een enorme kans voor al die jonge mensen Ik zit zelf in het gebedsteam van onze kerk en voelde me de supporter ter plaatse: genezen maar jonge mensen en laat al die talenten maar kunnen gebruikt worden in Gods Koninkrijk. Tot dan had ik nog niet door dat Vader mij, de “oma” wilde vrijzetten. M’ n eerste gedachte als ik het begon door te krijgen was: oh nee, toch niet hier. Maar ja, Vader geneest en dat deed Hij. Er was ook zo’ n tastbare aanwezigheid van de Heilige Geest en dat ging zo door het hele weekend. terwijl we in onze dramagroep meer en meer genoten van de voorbereidingen naar het optreden van zondag, was ik erg benieuwd naar wat de andere groepen te brengen hadden, naar het vlaggen, het dansen, de mime. Ik was zondag getuige van ander professioneel werk dan wat ik in mijn groep ervaren had. Ik genoot van het optreden en van de gedachte wat God kan doen in een groep mensen die er in één weekend voor gaan om hun talent te laten afstoffen en dit onder de leiding van gemotiveerde lesgevers die het verlangen hebben God te dienen met hun talenten en te helpen mensen hierin meer vrij te zetten en dat terwijl ze alle eer aan God geven. Bedankt.
Het verhaal eindigt niet hier, neen. Ondertussen heb ik gemerkt dat God mij niet alleen terug, maar ook meer vrijgezet heeft om drama en clownerie te brengen. Ik ervaar meer Zijn leiding, probeer Hem te gehoorzamen en te vertrouwen en ja, Hij doet het. Ik moet er alleen telkens voor gaan. Ik wil van Hem vertellen op mijn “eigen manier”en “stappen”. Het zit er en als je het aanpakt geeft het je kracht en vleugels. Ik heb nog altijd veel te leren en dat mag ook al ben je zestiger! Geef Vader alle eer en wees zijn instrument in hart en nieren en het resultaat geeft “kippevel.”
Met dank aan een creatieve ploeg die God op deze manier willen dienen. Danny